Sosyal Güvenlik Kurumu

Cumhuriyet döneminde işçiler ve me­murlar için bazı kamu kurumlarında tekaüt (emekli) ve teavün (yardımlaş­ma) sandıkları oluşturulmuştu. Tüm işçileri kapsayan sosyal güvenlik ku­rumu ise ilk kez 1945’te İşçi Sigorta­ları Kurumu adı ile kuruldu. Kurum 1950’de ihtiyarlık, 1951’de hastalık sigortasını başlattı. Bu kurumun adı 1964’te çıkarılan 506 sayılı kanunla Sosyal Sigortalar Kurumu (SSK) oldu ve özel sektördeki işçilere hizmet ver­di. Emekli Sandığı, bazı kurumlardaki tekaüt sandıklarının birleştirilmesi ile 1950 yılında devlet memurları için fa­aliyete geçti. Esnaf ve sanatkârlar ile bağımsız çalışanların sosyal güvenlik kuruluşu olan Bağ-Kur’un kuruluş yılı 1972 idi. Bu üç kuruluş, yararlananların kapsamını genişleterek giderek daha fazla kişinin sosyal güvenlik koruması altına girmesini sağladı.

2000’li yıllara gelindiğinde sigortalıla­rın sosyal güvenlik hakları 5 ayrı yasa ile düzenlenmekteydi. Ayrıca, 506 sayılı kanunun geçici 20. maddesindeki sandıklara tabi olanlar da kendi vakıf senetlerine göre sosyal güvenlikleri­ni sağlamaktaydı. Ancak, bu durum çalışanların hak ve yükümlülükleri arasındaki norm ve standart birliğini bozmaktaydı. Norm birliğinin sağlan­ması ve sürdürülebilir bir sosyal gü­venlik sistemi oluşturulması amacıyla üç temel kuruluş 2006 yılında birleşti­rildi. Sosyal Sigortalar Kurumu, Emek­li Sandığı ve Bağ-Kur, Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı çatısı altında bir araya getirildi.