(Incentives for industry) Osmanlı İmparatorluğu döneminde sanayi tesisi kurmak için yapılan başvurular çoğunlukla tek tek değerlendirilir, gümrük vergisi bağışıklığı ve benzeri teşvikler sağlanırdı. Osmanlı döneminde bu konuda çıkarılan ilk mevzuat 1913 tarihli Teşvik-i Sanayi Kanun-ı Muvakkatı oldu. Birinci Dünya Savaşı nedeniyle kanundan yararlanan girişimci sayısı sınırlı kaldı. Cumhuriyet döneminde 1927 yılında çıkarılan Teşvik-i Sanayi Kanunu’ndan yararlanma için kurulan sanayi tesisleri 1929’da başlayan Dünya Krizi nedeniyle gelişme gösteremedi. Bu kanun girişimcilere arazi tahsisi, enerji ve haberleşmede harcamalarında destek ve vergi kolaylıkları sağlamaktaydı. 1963 yılında Gelir Vergisi Kanunu’nda değişiklik yapılarak yatırımlar konusunda vergi teşvikleri getirildi. Bunlar içinde en önemlisi yatırım indirimi idi. 1967’de 933 sayılı kanun ile tüm teşvik mevzuatının tek bir kanunda toplanması amaçlandı. 1980’de başbakanlığa bağlı Teşvik ve Uygulama Dairesi kuruldu. 2007 sonrasında teşvik uygulamaları paketler halinde açıklandı. 2009, 2010, 2012, 2015, 2017 ve 2019 yıllarında yürürlüğe giren teşvik paketlerinden yararlanan girişimciler yeni sanayi tesisleri kurdu. Ancak bu paketlerin stratejik sektörlerdeki yatırımlar konusundaki etkisi sınırlı kaldı ve sanayide geniş çaplı yapısal bir değişim gerçekleştirilemedi.