(Modern portfolio theory) Bir portföyde belirli bir risk düzeyinde en çok getiri oranının nasıl elde edileceğini bireysel sezgilerle belirlenen yatırım aracı sayısı ile değil, nesnel hesaplamalarla ortaya konulan etkin sınır ile açıklayan ve ilk kez 1952 yılında Henry Markowitz tarafından ortaya atılan daha sonra William F. Sharpe, James Tobin ve Eugen F. Fama tarafından geliştirilen teoridir.