Eş Marjinal Fayda Yasası

(Law of equal marginal utility) Tüke­ticinin satın alacağı mallardan her biri­ne yapacağı harcamanın sonuncu lira­sından elde edeceği faydanın, malların her biri itibarıyla eşitlenmesi gerektiği­ni öngören ve H. H. Gossen tarafından geliştirilen yasadır. Bu kanun kişinin tüketici olarak gelirini ve imkânlarını ihtiyaçları için ayırırken, her ihtiya­ca karşılık ayırdığı son gelir biriminin sağladığı marjinal faydaların birbirine eşit olduğunu gösterir. Esasında herke­sin bir ihtiyaçlarını sıralama yöntemi vardır. Aynı kişi bu sıralamada zaman içinde de değişiklik yapabilir. Böylece, eşitlenmeyi gerçekleştiren tüketici, geliri karşılığında en yüksek tatmini elde etmeye çalışır. Tüketicinin geliri­ni ihtiyaçları arasında dağıtma şekli, elinde bulundurduğu bir malın çeşitli kullanımları için de söz konusu olabi­lir. Örneğin belirli miktarda suya sahip olan kişi, bunu içme, temizlik, sulama gibi alanlarda kullanır. Bu kullanımlar­da öncelik sıralaması da faydayı eşit­leyecek şekilde yapıldığında tatmin derecesi en yüksek düzeyine çıkacak­tır. Buradan hareketle, tüketicinin ne miktarlarda mal ve hizmet talep ede­ceğini anlayabilmek için, fiyatların da bilinmesi gerekir. Bireyin geliri ve ter­cihleri bilindiği takdirde, bütün mal ve hizmetlerin marjinal faydasının, fiyata oranları birbirine eşit olduğu noktaya kadar tüketimin artırılmasıyla, tatmin duygusu azamiye çıkar. Malların mar­jinal faydaları ile fiyatları arasındaki oranların eşitlenmesi, tüketici denge­sini ortaya koyar. Tüketicinin azami tatmin noktası sahip olduğu satın alma gücünün bir birimini tüketim malla­rından bir diğerine aktararak toplam tatminini artırmak imkânından yoksun olduğu noktadır. Bundan sonra tüketici, harcamalarını değiştirerek toplam tat­minini artıramaz.