Cambridge Okulu

(Cambridge School) Öncülüğünü Al­fred Marshall’ın yaptığı ve A.C. Pigou, J.M. Keynes, J.V. Robinson ve N. Kal- dor’un katkıda bulunduğu bir ekoldür. Bu ekol, Marshall’ın kürsüsü ve temel görüşleri etrafında toplanmış İngiliz ik­tisatçılarından oluşan bir topluluktur. Bu iktisatçılar Cambridge Üniversite- si’nde yetiştikleri için kurdukları grup bu isimle anılmaktadır.

Cambridge Ekolü, “marjinalizm” diye de ifade edilen sübjektivist görüşün dışında farklı ve kendine özgü bir eko­nomik anlayışı savunmuştur. Bu eko­lün mensupları neoklasik yaklaşımın mikroanalizle ulaşılan sonuçlarının genelleştirilemeyeceğini savunmuşlar ve makro yaklaşımların kullanılması gerektiğini belirtmişlerdir. İktisatçı Demir Demirgil, bu ekolün yönelimini ve savunduğu görüşleri şöyle anlatmıştır: “Marshall’ın izinde yürüyen Camb­ridge Okulu, ciddi düzeyde analiz yap­ma arzusunu, ekonomi teorisini sosyal ilerlemenin bir çekici kuvveti haline getirme eğilimiyle birleştirmiştir. Oku­lun sosyal felsefesini, 19. yüzyıl sosyal reformlarına hafif eğilimi olan orta-sınıf liberalizmi olarak tanımlamak yerinde olur. Bu okul, birçok akımın sentezini oluşturmuştur. Psikolojik et­kenler Avusturya Okulu’ndan, kaynak­ları ve gelişmeleri inceleme eğilimi ise Alman Tarihçi Okulu’ndan yansımıştır. Cambridge Okulu, uzun süre neoklasik ekonominin özeti olmuştur. Avrupa’da­ki diğer gruplardan farklı olarak Marshall’ın geliştirmiş olduğu spesifik den­ge analizi kavramına ağırlık verilmiştir. Cambridge Okulu para ve dış ticaret üzerinde durmuştur. Pigou, Robertson ve Keynes konjonktür dalgalanmaları sorunlarına, Robinson ve Sraffa eksik rekabete ağırlık vermişlerdir.”