(Cambridge equation) Cambridge Üniversitesi profesörlerinden Alfred Marshall’ın öncülüğünde geliştirilen ve paranın miktar kuramını yorumlayan bir denklemdir. M = k.P.Y biçiminde ifade edilen denklemin sol tarafı ekonomideki para arzını sağ tarafı ise para talebini yansıtır. Denklemde M para miktarını, k halkın elinde tutmak istediği paranın nakdi işlem hacmine oranını, P fiyatlar genel düzeyini, Y ise milli geliri göstermektedir.
Marshall’ın halkın gelirinden likit olarak tuttuğu oran olarak tanımladığı “k” değişkeni, Cambridge’de Miktar Teori- si’ne ilişkin tartışmalar ve araştırmalar esnasında ortaya çıkmıştır. Bu oran halkın belirli bir dönemdeki psikolojisine veya gelir akımının niteliklerine göre değişebilir. Paranın harcanmayıp elde tutulduğu durumda “k oranı” yüksektir. Cambridge iktisatçıları tartışmaların başında k’nın sabit olduğunu düşünmüşlerse de sonradan bu varsayımın yanlış olduğu ortaya çıkmıştır
Pigou’nun, denklemi geliştirmesinden sonra Robertson talep koşullarının veri alınması durumunda paranın değeri ile miktarı arasında ters orantı olduğunu gösteren bir denklem kurmuştur. Keynes, para değeri ile miktarını, bireylerin ellerinde tuttukları likiditeyi, mevduatı ve bankaların ankes oranını bir formülde toplamayı düşünmüştür.