(Budgeting principles) Klasik bütçe ilkeleri şöyle sınıflandırılmaktadır:
Genellik ilkesi: Devletin bütün gelir ve giderlerinin bütçede ayrı ayrı ve tam olarak gösterilmesi demektir. Bu ilkenin hareket noktası, devlet maliyesinin bir bütün halinde, tek bir varlık olarak ele alınmasıdır.
Birlik ilkesi: Devletin tek bir bütçesi olması, tüm devlet gelir ve giderlerinin tek bir bütçede toplanmasıdır. Devletin mali durumu bütün açıklığı ile ancak bu yolla izlenebilir. Özerk bütçeler, bu ilkenin istisnasıdır.
Açıklık ilkesi: Bu ilke, bütçe ile ilgili tahminlerin ve bütçe uygulaması sonuçlarının gerek parlamento üyeleri gerekse mükellefler ve incelemek isteyen herkes tarafından kolayca anlaşılır şekilde hazırlanmasını gerektirir.
Sübjektif doğruluk (samimilik) ilkesi: Bütçeyi hazırlamakla görevli organların davranışlarında aranan dürüstlük ve samimiyet, sübjektif doğruluk ilkesinden ileri gelir.
Objektif doğruluk ilkesi: Bütçeye konan gelir ve gider tahminlerine ait değerlerin ekonominin o mali yıl içindeki koşullarına mümkün olduğu kadar uygun olmasını gerektiren ilkedir.
Giderlerde tahsis ilkesi: Bütçe ile verilen ödeneklerin, parlamentoca belirlenen amaçlara harcanması ve bu harcamanın yine parlamentoca saptanan tutarlar kadar yapılmasını gerektiren bir ilkedir.
Denklik ilkesi: Bu ilke, mutlak anlamda, bütçeye giren gelir ve giderlerin eşit olmasını gerektirir. Kamu giderlerinin açık finansmana ihtiyaç kalmadan, normal devlet gelirleriyle karşılanması ilke olarak benimsenmişse de, ekonomik durum açık finansmanı daha yararlı kılıyorsa bu ilkeden fedakârlık yapılabilir.