Avrupa Birliği (AB)

(European Union: EU) 1957 yılında Avrupa Ekonomik Topluluğu (AET) adıyla kuruldu. Türkiye’de halk arasın­da “Ortak Pazar” veya “Müşterek Pazar” adı ile anıldı. Yeni üye ülkelerin katılımı ve ekonomik bütünleşme sağlandıktan sonra 1967’de adı Avrupa Topluluğu ola­rak değişti. Bu ad, 1992 yılında Maast­richt Antlaşması ile Avrupa Birliği’ne (AB) dönüştü. AB, üye devletler arasın­daki siyasal, ekonomik ve hukuki birleş­meyi amaçlamaktadır. Birliğin üye sa­yısı 1995 yılında Avusturya, Finlandiya ve İsveç’in katılımıyla 15’e 2004 yılında Estonya, Litvanya, Letonya, Çek Cum­huriyeti, Slovakya, Slovenya, Polonya, Macaristan, Malta, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’nin katılımıyla 25’e, 2007 yı­lında ise Bulgaristan ve Romanya’nın katılımıyla 27’ye çıkmıştır. Son katılan ülke Hırvatistan ile birlikte üye sayısı 2013’te 28’e yükselmiştir. 23 Haziran 2016’da yapılan referandum ile İngiltere AB üyeliğinden ayrılınca üye sayısı 27’ye gerilemiştir. AB’nin en önemli yönetim organları şunlardır: Avrupa Komisyonu. (European Com­mission) Avrupa Birliği’nin ortak çıkar­larını temsil eden yürütme organıdır. Avrupa Konseyi. (European Council) Birliğin gelişimi için gerekli ivmeyi ka­zandırmak, genel siyasal hedeflerini ve etkinliklerin ana çizgilerini belirlemek üzere AB Konseyi dönem başkanlığını üstlenen üye devlet tarafından düzen­lenen, diğer üye ülke devlet ve hükümet başkanlarının katılımıyla yılda en az iki kez gerçekleştirilen toplantıdır. Avrupa Birliği Bakanlar Konse­yi. (EU Council of Ministers) Avrupa Birliği’ne üye ülkelerin Bakan düze­yindeki temsilcilerinden oluşan, yasa­ma yetkisini Avrupa Parlamentosu ile yürütme yetkisini ise Avrupa Birliği Komisyonu ile beraber kullanan temel karar organıdır.

Avrupa Parlamentosu. (European Parliament) Avrupa Birliği’nde yasa­ma ve yürütme yetkilerinin kullanımı­nı demokratik bir biçimde denetlemek amacıyla kurulmuştur. Yasama süreci­ne katılma yetkisi vardır ama bu yetki Avrupa Birliği Bakanlar Konseyi’ne gö­rüş bildirmekle sınırlıdır.

Ortak Tarım Politikası. (Common Agricultural Policy: CAP) Üye ülke­lerin sahip olduğu farklı tarım politi­kaları arasında eşgüdüm sağlamayı ve giderek bu politikaları aynı potada erit­meyi hedef alan politikalar demetidir. Bu hedefe ulaşmak için Avrupa Tarım­sal Yönlendirme ve Garanti Fonu’nun araçları kullanılır.

CAP, emeğin ve diğer üretim faktör­lerinin en uygun kullanımı ile tarım sektöründeki verimliliği artırmayı amaçlar. Fiyatları ve üreticilerin ge­lirlerini uygun düzeylerde tutmak için önlemler de CAP çerçevesi için­de alınır. Uygulamada temel ilkeler, pazar birliği, topluluk tercihi ve mali dayanışmadır.