Kurumsallaşma

(Institutionalisation, institutional setup) Bir girişimcinin kurduğu firma, ekonominin rüzgârını arkasına aldığında hızlı büyüyebilir ama girişimcinin karşısına tam bu sırada bir yol ayrımı çıkar. Girişimci ya işini bildiği şekilde yönetmeye devam edecektir ya da kurumsallaşma kararı alacaktır. Bazı girişimciler iş büyüdükçe yeni bir örgütlenmeye gitmek yerine şahıs firmasını ve aile örgütlenmesini devam ettirir. Bu modelde patron işyerinde her kıpırdayan yapraktan haberdar olmak, denetimi tamamen kendi elinde tutmak ister. Vazgeçilmez adam rolünü oynayan bu başarılı girişimci gelişmenin ortaya çıkardığı sorunların üstesinden gelemez.

Sahip olduğu şirkete profesyonel bir yapı kazandırmak isteyen girişimcilerin bir bölümü ise işin başına getirdiği genel müdür ve kadrosundan yalnız kendi talimatlarının yerine getirmelerini ister. Şirket şeklen kurumsallaşmış görünür ama yönetim biçimi aile şirketlerinden farklı değildir. Kurumsallaşmış şirketlerde vazgeçilmez adam yoktur. Kurumsallaşmanın ilk şartı, adam yetiştirmek ve onlara yetki vererek işlerin gelişmesini sağlamaktır. Gerçek anlamı ile kurumsallaşmış şirketin başlıca nitelikleri şöyle sıralanabilir:

Kurumsallaşmış şirketlerin ayırıcı niteliği, pazardaki ve tüketici tercihlerindeki değişime uyum gösterebilmektir.
Şirketin gelişmesinde itici güç içsel enerji ve dinamizmdir. Gelişme, yönetimin çalışanları iteklemesi ile değil, çalışanların şirketin gelişmesine yapacakları gönüllü katkının koordinasyonu ile sağlanır.
Modern anlamı ile kurumsallaşmanın önemli ölçülerinden biri “hız”dır. Şirket ister büyük ister küçük olsun, ortamdaki değişime ve gelişmelere en kısa sürede tepki verecek bir reaksiyon hızına ulaşmış olmalıdır.
Bilgi çağında ancak “öğrenen şirketler" kurumsallaşabilir.
Kurumsallaşmış şirkette yönetim kurulu, bir strateji üretim merkezi gibi çalışır.
Şirket hangi konumda bulunursa bulunsun, kurumsallaşmış şirketin stratejik hedefi, kendi dalında Türkiye’nin en iyisi olmak, Avrupa ve dünya standartlarında mal ve hizmet üretmektir.