(Global Corporation, global company) Küresel şirketlerin yöneticileri için “rekabet alanı” tüm dünyadır. Onların rakibi, kendi sektöründe dünyanın tüm şirketleridir. Küresel düşünen yöneticiler, diğer ülkelerdeki ekonomik, siyasi ve sosyal gelişmeleri çok iyi izler ve kendi sektöründeki her olaydan ve yenilikten haberdar olmaya gayret eder. Küresel şirketin yöneticileri, kendi sektöründe dünya ölçüsündeki tedarik ve değer zincirlerindeki her değişimi zamanında algılar. Bu yöneticiler, önce tedarik, daha sonra da değer zincirinin güçlü bir halkası olmak için tüm üretim ve dağıtım süreçlerini yeniden yapılandırır. Dünya standartlarını yakalamış şirket dış ülkelerde de yatırım yapabilir. Bu durumda bu şirketin yöneticileri, gittikleri ülkenin kültürünü, insanını yakından tanır ve aklı fikri kâr transferinde olan bir kişi görüntüsü yaratmaktan kaçınır.
Küresel şirketler, fırsatları yakalamak ve risklere hazırlıklı olmak için duyarlı bir “radar sistemi”ne sahiptir. Beklenmeyen ancak yakalanması mümkün olan fırsatlar, şirketin yöneticileri tarafından zamanında algılanır. Elde edilen bilgiler, üretilen mal ve hizmetlerin yenilenmesinde kullanılır. Dış pazarlara açılan şirketin karşılaşacağı fırtınalar ise bir “erken uyarı sistemi” ile tespit edilir. Küresel şirket, sosyal sorumluluk, işçi sağlığı-iş güvenliği ve çevrenin korunması gibi konularda daha duyarlıdır. Dünya pazarlarına açılan bir şirketin yöneticisi Türkiye’deki faaliyetlerinin, yabancılar tarafından büyüteç altına alınacağını bilir. Dış ülkelerde büyümek isteyen şirketlerde gerekli olan, “know-how”, dosyalarda ve raporlarda değil yetenekli elemanların beynindedir. Bu nedenle dünya şirketlerinde “önce insan” sözü panellerde tekrarlanan içi boş bir slogan değil, hayata geçirilen bir ilkedir.
Alanlarında “en iyi” olmayı hedefleyen orta büyüklükteki şirketler de dünyaya açılabilir. Bazı yan sanayi şirketleri, çok sayıda ülkeye parça satmayı başararak tek bir ürün için de olsa küresel standartları yakalayabilir. Ürün farklılaştırması, küresel şirketlere rekabet avantajı sağlayan önemli kaynaklardan biridir. İhracat veya yatırım yapılacak ülkelerdeki koşulları çok iyi bilen ve ürünün bu koşullara göre farklılaştıran şirket yöneticileri, pazar paylarını artırmakta zorlanmaz. Dünya şirketinde, düzen, disiplin, denetim ve hiyerarşi yerine, cesaret, yenilenme isteği ve güven duygusuna öncelik verilir. Dünyaya açılan bir şirketin yöneticileri, farklı kültürlere saygı ile yaklaşmak zorundadır. Kıyaslama (benchmarking) işlemi dünya şirketi için hiç ara verilmeyen bir uğraştır. Bu şirkette sürekli olarak “Neredeyiz?”, “Dünya klasmanındaki yerimiz neresi?” sorusuna cevap aranır.