Dönemlere Göre Yönetim Tarzları

Her dönemin kendine özgü bir yönetim biçimi vardır. Türkiye’de geçen yüzyılın ilk yarısında “idarecilik” egemen yöne­tim biçimiydi. O yıllarda idarecilik, bir şeyler talep eden halkı ve tüccarı yatıştır­mak olarak anlaşılıyordu. İdare kavramı, değişime uyum sürecini içermiyordu. Eskiden yönetmek fiili yerine “tedvir et­mek” kullanılırdı. İdare ve tedvirin kökü dönüş, dönme anlamına gelen “devr” idi. Devlet işleri de zaten yine aynı kökten gelen bir “daire”de yapılırdı. İşin başındaki müdürün görevi, işleri alışılageldiği gibi döndürmekti. “İdare”nin kökünde, bir şeyin kendi yörüngesi etrafında, bir kısır döngü içinde dairesel dolaşması vardı. Nüfusun ancak yüzde 15’inin oku­ma yazma bildiği bu dönemde idarecilik ister istemez sıkı bir disiplin ve katı bir hiyerarşi ile yürütülüyordu.