(Value chain) Değer zinciri, tedarik zincirinden daha kapsamlı bir süreci ifade eder ve hammaddelerin alınma aşamasından ürünün tüketiciye ulaştırılması ve satış sonrası servise kadar her aşamayı kapsar. Tedarik zincirinde “büyük” olmak avantaj sağlarken değer zincirinde “hızlı ve yaratıcı” olmak önemlidir. Değer zincirinde “bilgi” daha önemli bir yere sahiptir. Bilgiye ulaşmanın, yeni teknolojileri satın almaktan daha hesaplı bir yol olması da esas hedefin değer zinciri olmasını zorunlu kılar. Yaratılan “katma değer”, tedarik zincirinde düşük düzeylerde kalırken değer zincirinde daha yüksek olur. Tedarik zincirinde bağımlılık ön plana çıkarken, değer zincirinde işbirliği önem kazanır. Eski ekonominin katı bir hiyerarşi ile yönetilen şirketleri, tedarik ve değer zincirleri yaklaşımı sayesinde günümüzün ağ (network) ekonomisine daha iyi uyum sağlayabilmektedir. Zincirlerin halkalarını yönetenler, aynı dilden konuşabildikleri için daha kolay anlaşır. Bu zincirler, Kurumsal Kaynak Planlaması (ERP), Geliştirilmiş Planlama ve Zamanlama (APS) ve Müşteri İlişkileri Yönetimi (CRM) gibi bilgisayar yazılımları ile bütünleştirildiğinde daha iyi sonuç alınır ve orta vadede maliyetler düşer. Değer zincirinin en büyük yararı, üretim süreçlerinde bilgi ve nakit akışını hızlandırması ile ortaya çıkar. Değer zinciri yönetiminin başlıca aşamaları şöyle özetlenebilir:
Porter’ın değer zinciri modeli: Değer zinciri kavramını Michael Porter 1985 yılında yayınlanan Competitive Advantage adlı kitabında ortaya atmıştır. Değer zinciri kavramı örgütlerdeki süreçlerin işleyişini temel almaktadır. Mal veya hizmet üreten bir şirket alt sistemlerden oluşan bir bütünsel sistemdir. Her alt sistemin kendine özgü girdileri, dönüştürme süreçleri ve çıktıları vardır. Üretim sürecinin her aşamasında ürün bir katma değer kazanır. Üretim tamamlandığında oluşan katma değer, üretim etaplarında oluşan katma değerlerin toplamından daha fazladır. Porter’ın modelinde temel faaliyetler, içe dönük lojistik, üretim, dışa dönük lojistik, pazarlama-satış ve satış sonrası servistir. Destek faaliyetleri ise yönetim altyapısı, teknoloji geliştirme fonksiyonu, insan kaynakları yönetimi ve tedarik faaliyetleridir. Temel ve destek faaliyetlerin uyumlu birlikteliği kâr marjını ortaya çıkarır.