Toplum, ikna edildiği derecede yol alır

İkna; inandırma, kanısını değiştirme, inanmasını sağlama, kandırma… Başkalarını, fikirlerini, düşüncelerini, eylem ve kararlarını değiştirmeye razı etme becerisi… Kanaat ettirme, kanaat verebilme, razı etme, kısaca inandırma başarısı…

İkna becerisi kazanmak, dil yetkinliği gerektirir. Dil ne kadar yetkinleşirse ikna kabiliyeti de artacaktır. Bu dil, kullanılan lisanın dışında, beden dili, sesin müziği, vurgu, kreşendo gibi yığınca iletişim unsurunu kapsayabilir.

Görevi, karar süreçlerinde ikna edilmek olan kurumlar vardır. Bürokrasi gibi… Bunların iknası, yasaların tanımladığı çerçevede, toplumsal faydanın netleştirilmesiyle mümkündür. Eğer bunu başaramıyor isen ne kadar iyi, güzel ve inandırıcı olsa bürokrat ikna edilemeyecektir.

Herkes ikna edilemez. Bunun için ikna eden ile ikna edilmek istenen arasında; 1-dil birliği, 2-fayda ortaklığı ve 3-güven olmalıdır. Güven yoksa ilk ikisi olsa da işe yaramayacaktır. İnsan güvenmiyorsa, ikna olmaz. Her ne kadar söylenen apaçık gerçek dahi olsa da…

Toplum, ikna edildiği derecede yol alır. İkna edildiğine akar. Burada neye ikna edildiğinin önemi kalmayabilir eğer iknaya hazır ve iknacı yeterince demagog ise… Toplumlar zaman zaman ikna gücü yüksek, retoriği güçlü insanların peşinden gitmiştir. İkna edildikleri şey, felaketleri olduğunu bilmeden… Tarih, böylesi tiranların örnekleriyle doludur.

Sürekli olumsuzluklara odaklanmış birini ikna etmeye çalışmayın. Bu, kumda koşma gayreti kadar yorucudur. Attığınız her adımın enerjisi, ayağınızın altından kayıp giden kum gibi, olumsuz birinin zihin dehlizlerinde kaybolup gidecektir.

HAYAT İKNA EDİLMİŞLİKTİR

İkna gücü sağlasa da içtenlik, bilgi, birikim, belagat ve güven oluşturma, uğurlanırken ikna gücü temin eder. Kalıcı olan; ikincisidir elbette…

Neticede hayat; ikna edilmişliktir. Beden ikna olmamışsa kendini ölüme sunar. İkna etmek için önce kendin kani olmalısın. Değilse; kırk yıllık kâni; olur mu yani…