Şımaran işletme çabuk yok oluyor

Son yıllarda gözlemlediğim bir eğilim var; müşterisi kapıda sırada bekleyen restoranlardaki şımarma eğilimi…

Müşterinin “velinimetliği” gitmiş, “patronun parasını cebinde taşıyan insana” dönüşmüş… Mademki kapıda kuyruk var, o halde fiyatları artırmakta beis yok. Nasılsa müşteri elde keklik…
Yetmiyor, boş masalara geçmek isteyenlere kışla disiplini getiren, dilediği yerde oturtmayan, sizinle göz göze gelmemek için sürekli yere bakan garsonlar çoğaldı.
40 yıldan beri gittiğim bir “tarihi” ve “meşhur” köfteci vardı. Özellikle Arap turistlerin akınına uğrayınca, genişledi, etrafındaki binalara yayıldı. Fakat onu tarihi yapan ve meşhur kılan lezzeti koruyamadı.

Lezzet ve kalite düşüşünü şikâyet ettiğimde; “abi kapıda güvenlikçi çalıştırıyorum, kuyruğa bak” diyerek aldırmadı. Ancak birkaç yıl içinde önce benim gibi geleneksel müşterisinden oldu sonra da etrafındaki onlarca taklidinin arkasında kaldı.

Fiyata itiraz şöyle dursun, adisyonu sorgulayanları bir dövmedikleri kalan tipler türedi. Bir zincir sahibi; “müşteri ne versem yemelidir” diyordu. Hatta uluslararası bir zincirin giderek küçülen dev restoranında şu yazıyordu; “Müşteri her zaman haklı değildir, oturup konuşalım.”
Oysa verdiğin hizmet, fiyatına değmez ise ve müşteri şikâyetine kayıtsız kalırsan, batarsın. Müşteri şımarığı olmayın derim…

“MÜŞTERİ VELİNİMETİMİZDİR”

Eskiden anlayış buydu. Velinimet, yani işletmeye çok büyük iyiliği, yardımı dokunan kimse idi. Şimdi ise parasını cebinden alıp ondan biran önce kurtulmak istiyorlar.

Ancak bu kafadaki işletmeler, kısa sürede kapanıyor veya el değiştiriyorlar.
Yapmayın; şimdi “in” olabilirsiniz ancak şımarırsanız kısa sürede “out” olacaksınız.