Müşteri ‘veri’nimetimdir

Çok değil çeyrek asır öncesine dek tanım şuydu; müşteri, velinimetimizdir. Nimeti veren, nimetin sahibi, nimeti tedarik eden anlamı taşır. Nimet mi? İyilik, lütuf, ihsan, yaşamak için gereken, yiyecek, içecek, kısaca; her türlü imkân…

Son çeyrekte bir yandan küreselleşme diğer yandan bilgi ve iletişim teknolojileri derken…

Her ne yaptıysak, müşterinin bu tanımını dönüştürdük. Müşteri ilişkileri yönetimi, CRM dedik, pazarlamanın bin yolunu denedik, profilini analiz ettik ve her ne yaptıysak, tanımı şu hale getirdik; “paramızıcebindetaşıyan insan…”

Eğer müşteri, bizim paramızı cebinde taşıyorsa, onu cebinden almalı ve ondan bir an önce kurtulmalıydık. Teknoloji ile harcamalarının izini sürdük, kredi kartından izledik, banka hesaplarından ayrıştırdık, kampanya rüşvetiyle ona ait her ne bilgi varsa, bir bakıma “bedeninesahipolduk” fakat ruhuna asla…

Yeni ekonominin müşterisi, ebeveynleri gibi “işgörsün, ucuzolsun” sadeliğinin çok ötesine taşmış durumda. Biliyor, kıyaslıyor, etkileşiyor, araştırıyor, öneriyor ve seçenek bolluğu içindeyken haykırıyor; “benim için daha ne yapabilirsin?” Gördüğüm, müşteri yeniden “velinimet” tanımına geri döndü. Yeni müşteri onun kalbini kazanmanı istiyor senden… Eğer onun kalbini kazanamazsan bir başkasını tercih ederek, seni, çalışanını ve tedarikçini işsiz bırakabilir.

Müşteri sadakati mi?

İki anahtar tespit;

1-     Sizin müşteriye sadakatiniz, onun size sadakatinin üst sınırını oluşturuyor.

2- Bugün size sadık olan müşteri, yarın bir başkasına sadık olabiliyor. Sonsöz: Müşteri, yeni ekonominin sözde değil, özde velinimeti artık… Üstelik müşterinin her attığı adım, aldığı soluk, harcadığı para ile ardında bıraktığı iz, onu velinimet yanı sıra verinimet haline getirdi. Verinimet; yani ürettiği veri ile işletmeye nimet yağdıran insan…