Hükümetler, sermaye sınıfı ve ekonomi
AB üyesi Almanya da hükümet yakın dönem de değişti. İtalya da hükümet istifa etti, yapılacak seçim sonrası yeni hükümet kurulacak. Fransa da seçimler yenilendi, Macron yeniden Cumhurbaşkanı oldu. Yine İngiltere de hükümet istifa etti, yeni Başbakan Eylül gibi göreve başlayacak. Teresa May 2016 temmuzun da göreve başlamıştı, 2019 da yine aynı ay da istifa etti, yerine gelen Boris Johnson da geçen hafta istifa etti. Anlaşılan İngiltere de Muhafazakâr Parti’ye temmuz ayı uğursuz geliyor.
Avrupa da hükümet değişikliğine giden Almanya ve İtalya uzun zamandır koalisyon hükümetlerince idare ediliyor. İtalya da 2016 yılından bu yana üç Başbakan değişti, dördüncüsü yolda. Almanya da 2009’dan 2021’e kadar Merkel, koalisyon hükümetlerinin Başbakanı olarak görev yaptı. 2021 Eylül ayında yapılan seçimler sonrası Sosyal Demokratların başını çektiği koalisyon hükümeti Aralık 2021’den bu yana Olaf Scholz Başbakanlığında ülkeyi yönetiyor. Fransa da uzun dönemdir koalisyonlarla yönetiliyor ve Cumhurbaşkanları farklı kesimlerden oluyor. Bu ülkelerin kimi zaman başbakanları kimi zaman da dışişleri, içişleri, ekonomi bakanlığı görevlerini kadınlar yürüttü/yürütmekte. Bunu özellikle yazıyorum Çünkü Türkiye’de kadının toplumsal kimliğine ilişkin saldırılar gittikçe artmakta.
Dört ülkede de hükümetler değişmesine, ikisinin uzun süredir koalisyonla yönetilmelerine ne halkın ne de sermaye sınıfının bir itirazı yok. Üstelik bu ülkelerde sermaye sınıfı büyük sermayenin temsilcilerini içinde barındırıyor. Sınıfının felsefi temeline sahip çıkıyorlar. Sürekli teşvik ya da vergi affı istemiyorlar. Hükümetlere göre renk değiştirmiyorlar.
*Büyüme oranı 2022 1.Ç. içindir, Enflasyon oranı, Faiz oranı Haziran 2022, Cari ve Bütçe Dengesi ve İşsizlik oranı Mayıs 2022 için, GSYH, KBGSYH ve İhracat 2021 yılına aittir.
Sermaye Sınıfı Artık Kendine Çeki Düzen Vermeli
Bu ülkelerle Türkiye’yi karşılaştırmak için bir tablo yaptık. Sürekli hükümetin değiştiği ya da koalisyonla idare edilen bu ülkelerin hiçbirinde çift haneli işsizlik ve enflasyon oranı yok. Bu ülkelerin içinde en az Kişi Başına GSYH (KBGSYH) 35.449 dolarla İtalya, Türkiye’nin yaklaşık 3,5 katı. İhracat rakamları en az Türkiye’nin 2 katı, bu ülkelerin GSYH’ları içinde ülkemize en yakın ülke İtalya, o da Türkiye’nin nerede ise 2,3 katı kadar katma değer üretiyor. Bu dört ülke de 5 çocuk politikası yok ve nüfusları Türkiye’den düşük. Nüfusu Türkiye’ye yakın olan Almanya Türkiye’nin 4,3 katı kadar GSYH‘ya sahip ve 7,5 katı kadar ihracat yapıyor. Kişi başına GSYH’da Türkiye’nin 5 katı kadar.
Sonuç olarak koalisyonla idare edilen bu ülkeler ya da sık Başbakan değiştiren ülkeler tek parti ile uzun süredir idare edilen ülkelerden (türkiye, Rusya gibi) ekonomik olarak da sosyal kalkınma açısından da daha iyi durumdalar. Dört ülke de bırakın G-20’yi, G-7’inin içindeler.
Demokrasi çok seslilik demek. Ülkemizde de herkes buna alışmalı. Özellikle de uzun süredir “tek parti istikrardır” diye haykıran sermaye sınıfı artık kendine çeki düzen vermeli.
Okuma Önerisi: Ersin Kalaycıoğlu, Halk Yönetimi.