Durumsaldan kurumsala geçmek kolay mı?

Kim yazıyor bu yazıları duvara bilinmez... “Vizyon- Misyon- Değerler” diye başlamıyorlar mı, kanım tepeme çıkıyor. Sanki işi şirket duvarları için grafiti üretmek olan gizli bir örgüt varmış gibi. Hangi yönetim katına çıksan, duvarda aynı şeyler: Vizyonumuz... Misyonumuz... Değerlerimiz...

Aklıma Reşat Nuri’nin Dudaktan Kalbe adlı romanı geliyor. Duvarda durduğu gibi kalpte durmadıkları kesin. Aslında duvardan kalbe daha uzun yolları olduğu aşikâr şirket grafitilerinden söz ediyorum. "Vizyon- Misyon- Değerler” üçlüsü, tıpkı MFÖ gibi bir şey. Üçü bir arada kullanılınca kurumsallaşmaya iyi geldiğini filan sanıyoruz.

ORTALIK KURUMSAL MUSKALARLA ÇEVRİLİ

Batılı “guru”lar, herkesin bir vizyonu olmalı demiş. “Geleceğin nerede şekilleneceğini öngörün” demiş. Bir de “misyon edinin” diye ilave etmiş. Bu geleceğe akışta “şirketin varlık sebebini tanımla”yı öğütlemiş. O halde bize misyon da lazım. Yeter mi? Yetmez; “değerler”in yoksa değerin yok. O halde şirket duvarında KDV levhası gibi bir de “değerlerimiz” layihası şart oldu artık. Hadi onu da edinelim.

Şu sıra moda; "inovasyon, yönetişim, küresel ısınma” ya da her neyse, derhal bir vizyon oluşturalım. Sonra da şirket yılsonu hedefinin, misyonumuz olmadığına uyanamadığımızdan, bir de “misyonumuz” diye levhamız oluversin. Dürüstlük pek revaçta, müşteriye saygı da öyle... Çalışan memnuniyeti, sosyal sorumluluk gibi hikmetli lafları da alt altayazdık mı, kurumsal muskamızı artık duvara asabilir miyiz? Asarız tabii, kim tutar bizi...

İKİ SORU İKİ CEVAP

Duvara astıklarımız kurumumuzu iyileştirdi mi?

Aslında “sıra dışı” olmak adına “sıradan” davrandığımızı bize unutturacak birkaç fiyakalı sunum da yapsak, fena olmayacak. İyi de duvara astıklarımız, hayatımızı değiştirmedi. Acaba neden? Yalnızca çalışanlarımız değil, tepe yönetimdekiler dahi “vizyon” diye duvara astıklarımızdan tek kelimesini aklında tutamıyor. Acaba neden?

Peki ya sosyal sorumluluk projeleri?

Bizi rakibimizden veya bir diğer firmadan farklı kılan “özdeğerimizi” bulup çıkarmak yerine, “sosyal sorumluluk şu sıra pek moda şekerim” kabilinden duvar grafitilerini seçiyoruz. Acaba neden? Acaba bu “vizyon- misyon- değerler” muskasını yazmak için harcadığımız dikkat kadar, bu yazılanları «dudaktan kalbe” almak için rikkate harcasak, daha iyi olmaz mı?  Dikkat aklın odağı ise, rikkat de kalbin odaklanmasıdır zira.

not

KURUMSAL ANAYASACI GELDİ HANIM…

Dilediğinizce en iyi danışmanı tutun, en işe yarar kurumsallık ilkelerini bulup çıkarın, en uygun aile anayasasını yazın, başarı; bu ilkelere harfiyen uymaktan, bu ilkelere sadık kalma disiplininden gelir. Nice şirket bilirim sözde kurumsaldır ama özde gevşek, durumsal, dağılmaya yakın duruyordur.

Kurumsallığı kitabi bilgiye veya dış kaynak kullanımı yahut danışman çalıştırmaya bağlayan patronlara kötü haberim şudur; bazı görevler devredilemez. Misal kurum sizin varlığınız olan bedeniniz gibiyse, bir profesyoneli veya çalışanınızı aşı olmaya gönderemezsiniz. O iğne size batırılmak zorundadır.

Bu arada dağılmakta olan kurumu, anayasa yazdırarak batmaktan kurtaramazsınız. Durumsaldan kurumsala bir iki sloganla geçilmez, içten, tutarlı, size özgü, kendi değerlerinize dayanan ve sadık kalacağınız ilkeler manzumesiyle geçilebilir ancak. Sizi durumsaldan kurumsala taşıyacak olan “anayasacı geldi hanım” diye kapınıza dayanan danışmanlar değil, bizzat sizin zihinsel ve kalbi gayretinizdir.