Yetişemiyoruz/yetemiyoruz…

Modern insan en fazla, hiçbir şeyin kendisine yetmediğinden ve kendisinin de hiçbir şeye yetişemediğinden şikâyetçi. Öğrencisinden ev hanımına, işçisinden yöneticisine kadar hiç kimseye ne zaman ne mekân ne de para yetiyor... Hepimiz imkân bulamamaktan şikâyetçiyiz istediklerimizi hayata geçirme konusunda. Belki daha çok çalışıyoruz, daha çok kazanıyoruz ancak hiçbirisi ihtiyaçlarımızı karşılamaya yetmiyor. Çünkü kazandıkça daha çok harcıyor, daha çok tüketiyoruz. Kapitalizm ısrarla kaynakların sınırlı, ihtiyaçların ise sınırsız olduğuna inandırmaya çalışıyor bizi, büyük ölçüde bunu başardı da. Sorgusuz sualsiz kabul ettik bu önergeyi. Oysa kendisi sınırlı olan bir varlığın ihtiyaçları nasıl sınırsız olabilir ki? Sınırsız olan ihtiyaçlarımız değil, bilakis ihtiraslarımızdır.