Türkiye’de iş yaşamında kalma süresi, ağırlıkla kadınlardan kaynaklı olmak üzere son 10 yılda 4,3 yıl arttı ve 2018 yılında 29,4 yıla ulaştı. Bu gelişmeye rağmen Türkiye’de çalışanlar, Avrupa Birliği (AB) ülkelerinin ortalamasına göre halâ 6,8 yıl daha az iş yaşamında kalıyor. Bu fark ise, tümüyle kadınların çalıma süresinin oldukça düşük seviyede kalmasından kaynaklanıyor.
AB istatistik ofisi Eurostat’ın verilerine göre, Türkiye’de çalışma çağındaki 15 yaş ve üzeri erkeklerin işte kalma süresi 2009 yılında 36 yıl iken, 2 018 yılında 3,3 yıl artışla 39,3 yıla çıktı. Söz konusu yıllar itibarıyla kadınların çalışma süresi ise 5,2 yıl arttı ve 13,7 yıldan18,9 yıla yükseldi. Böylece 2008 yılından bu yana sürekli bir çıkış grafiği izleyen kadınların iş yaşamında daha fazla kalma süresi, Türkiye ortalamasını 29,1 yıldan 29,4 yıla taşıdı. Bu gelişme paralelinde kadın ve erkeklerin iş yaşamında kalma süresi arasındaki fark da 2008’deki 22,3 yıldan 2018’de 20,4 yıla geriledi. Bu fark, 28 Avrupa ülkesi ortalamasında ise sadece 4,9 yıl oldu.
AB’de erkekler ortalama 38,6 yıl, kadınlar ise 33,2 yıl iş yaşamında kalıyor. Türkiye’de erkekler AB ortalamasına göre 0,7 yıl daha uzun süre iş yaşamında kalırken, kadınların çalışma süresinin açık açık düşük kalması dikkat çekiyor. Türkiye'deki kadınlar AB ülkelerinin ortalamasına göre 14,8 yıl daha az çalışıyor.
AB üyesi olmayan iki ülkeden 48,3 yılla İsviçre ve 44,8 yılla da İzlanda çalışma süresinin en uzun olduğu ülkelerin başında gelirken, çalışma süresinde Avrupa ortalamasını ise Kuzey ülkeleri yukarı çekiyor. AB üyesi ülkeler içinde en uzun süre iş yaşamında kalma süresinde ilk sırayı 40,5 yılla Hollanda aldı. En az süre çalışan ülkeler arısında 31,8 yıl ile İtalya, 32,9 yıl ile Yunanistan ilk sıralarda yer aldı. Litvanya ise, kadınların erkeklerden daha uzun süre iş yaşamında kaldığı ülke oldu.