Sanayi; bir şeyden çok üretmek demektir ve biz sanayie mecburuz. Türkiye, ince buz tabakası üzerinde hızla gitmek zorunda olan kayakçı gibidir. Yavaşladığında ya da buz delindiğinde, krizin buzlu sularına gömülüyoruz. Buzun kalınlığını ise Türk sanayicisinin gücü, dayanıklılığı belirliyor.
Türk sanayisinin nabzını tutan İSO 500 çalışmasında bana göre en çarpıcı nokta: zorlu geçen salgın sürecine rağmen şirket kârlarının %50 oranında artmasıdır. Kredi teşvikleri ve baz etkisi, sanayiciyi rahatlatmış görünüyor.
Peki, bol kredi döneminde sağlanan bu büyüme korunabilecek mi? Şirketler bu kârlılığı sürdürebilecek mi? Şimdi gündemimizde bu var. Zira iç ve dış riskler yükseliyor.
İSO Yönetim Kurulu Başkanı Erdal Bahçıvan bu karlılığın sürdürülebilirliğinin önemine inanıyor, yüksek enflasyonun; öngörülmezlik ve istikrarsızlığı körükleme tehlikesine işaret ediyor.
SANAYİDE TIRMANAN 5 RİSK
İSO 500 sonuçlarında öne çıkan 5 risk şöyle: 1-İSO 500'ün toplam borçları %23 arttı, 2-Şirketlerin finansman giderleri %39,2 arttı, 3-ihracat %12,8 azaldı, 4-KDV yükü % 14,3 ve 5-AR-GE yapan şirket sayısı 500’ün içerisinde sadece 271.
İmalat Sanayi Satınalma Yöneticileri Endeksi (PMI) verileri son birkaç aydır ülkemizin dünya sanayi verilerinden negatif ayrıştığını gösteriyor.
AR-GE yoksa ileri teknoloji yok, katma değer eksik, kâr düşük, sanayinin rekabet riski yüksek… Sanayisiz bir toplum, pek çok kabiliyetten mahrum ulus demektir.
ZENGİNLİĞİ KİMLER KORUYABİLECEK?
Ürettiğin ne olursa olsun, sanayi sürgit devamını ister. Sanayicilerin bir eleği olsa ve onu elimde tutsaydım, eleğin üzerinde, savunma, ilaç, gıda ve uzaya yönelik endüstrilerin kalmasını arzulardım. Zira bunlar her çağda zorunlu olacak, birileri de bunları üreterek zenginliğini koruyacaktır.
Neticede, sanayisi olmayan bir ülke, yarış arenasında atsız koşucu gibidir. Eninde sonunda geçilecek, nal toplayacaktır. “Kılıçla ülke alanlar, eninde sonunda sabanla ülke alanlara yenilecektir” der Kemal Atatürk.