Elimde, Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok adlı kitap var. Nedendir bilmem, her 10 yılda bir okuma ihtiyacı hissederim, yine elime geçti. Yazarı Erich Maria Remarque’nin takdim cümlesiyle; “Bu kitap; ne bir şikâyettir, ne de bir itiraf. Harbin yumruğunu yemiş, mermilerinden kurtulmuş olsa bile, tahriplerinden kurtulamamış bir nesli anlatmak isteyen bir deneme, sadece.”
Kitabı okurken aklıma bizim Merkez Bankası geldi. Guvernörü azledildiğini, cuma gecesi saat 04:00’te gördüğüm kâbustan uyanıp cebime bakınca öğrendim. Meğer bir kâbustan ötekine uyanmışım. Başucumdaki kitap buydu ve “yumruk yemiş nesli” anlatıyordu.
Görünen o ki Merkez cephesinde yeni bir şey var. O da yumruk yemiş piyasa ve para politikasında 180 derecelik çark etmenin, öfkeyle, kızgınlıkla, bıkkınlıkla karışık şaşkınlığı… “Finansal istikrarı bir kenara bırakıyoruz” talimatı ardından gelişen faiz, döviz ve enflasyon denklemleri…
Merkez’in ana işi fiyat istikrarıydı oysa. Tıpkı Sovyetler Birliği yıkılınca işsiz kalan NATO gibi, kuruluş yasasında yazan finansal istikrar görev emri iptal edilince; Merkez ne yapacak, ne yapabilecek? Piyasaları çıldırtan Ağbal’ın azli değil, 1-kimin değiştirildiği, 2-nasıl değiştirildiği ve 3- sıklığı oldu.
Aslında konunun kimin başkan atandığıyla ilgisi de kalmadı. Zira merkez cephesinde yeni bir şey var ve 2 paralı ekonomide artık LİRA için değil DOLAR için mücadele veriliyor algısı oluştu bende.
MERKEZ’İN CEPHANESİ HAVAYA UÇURULURSA
Enflasyonla mücadele, kurla mücadele… Bunlar cephane gerektiren büyük operasyonlar. Merkez’in 2 temel cephanesi vardı; 1- güven, 2- rezerv. Ağbal’ın itibar restorasyonu yarım kaldı, gece yarısı güven uçuverdi ve rezervler ise net 11 milyar $. O da swapı çıkarınca sıfır.
Cephanesi berhava edilmiş Merkez ile Lirayı nasıl koruyacak, enflasyonla nasıl baş edeceğiz? Bırakın da yeni başkan pastörize günlük süt gibi değil de UHT süt gibi birkaç ay yerinde kalsın…