Genç ve dinamik nüfus yapısı, kalkınmanın önemli unsurları arasında sayılıyor. Özellikle de nitelikli genç nüfus… Bunun tersi gelişme ise demografik yaşlanma olarak tanımlanıyor. Yani doğurganlığın azalması yanında yaşlı nüfus oranının görece artış göstermesi…
Türkiye hâlâ genç bir nüfus yapısına sahip, ancak demografik yaşlanma süreci kesintisiz devam ediyor. Doğurganlık ve ölüm hızları azalırken, yaşlı nüfus ile birlikte ortanca yaş da yükseliş trendini sürdürüyor. Türkiye’nin ortanca yaşı 20 yıl öncesine göre 8,2 yıl artışla 32,4’e çıktı. Diğer bir ifadeyle 24,8 üzeri yaştakiler 2000 yılında toplam nüfusun yarısını oluştururken, 2019’da nüfusun yarısı 32,4 üzeri yaştakilerden oluştu. Son 10 yıldaki artışı ise 3,2 yıl oldu.
Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi’nin uygulamaya girdiği 2007 yılından 2019’a kadar geçen 12 yılda 90+ hariç olmak üzere oransal olarak yüksek değişim 60-74 yaş aralığında gözlendi. Yaşam süresinin artması paralelinde bu aralıktaki yaş grubunun 2007 yılında yüzde 7,28 olan toplam nüfus içindeki payı, 2019’da yüzde 9,97’ye ulaştı. Söz konusu grubun payındaki artış oranı yüzde 37 oldu. Nüfusun en dinamik kesimini oluşturan 15- 30 yaş arası grubun payı ise 2007’ye göre yüzde 11,25 düşüşle yüzde 22,75’e geriledi. Diğer yandan, 15 yaş altı nüfusun toplam içindeki payının düşmesi ve bununla birlikte 15-64 arası nüfusun payının hızlı yükselmesi aktif işgücüne artış olarak yansıyor.