Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) korona krizinin hemen öncesine ait şubat dönemi işgücü verilerini açıkladı. TÜİK’in hesabına göre şubat döneminde işsizlik oranı bir yıl öncesine göre 1.09 puan düşerek yüzde 13.65’e geriledi. İşsiz sayısı da 502 bin kişi azaldı.
Perdenin önünde gözüken resim bu. Ama perdenin arkasına baktığımızda nüfus 1 milyon 18 bin kişi artarken ve istihdamın 602 bin kişi azaldığını görüyoruz. Nüfus artarken üstüne bir de istihdam azalmış ama buna rağmen işsiz sayısı 502 bin düşmüş.
Bu “mucizeyi” TÜİK’e mi, ekonomi yönetimine mi, Türkiye toplumunun tembelliğine mi borçluyuz izah etmek zor.
Bu koşullarda TÜİK’in işgücü ve işsiz sayılarını bir kenara bırakıp, sadece istihdam rakamlarına bakarak durumu anlamaya çalışmaktan başka çare kalmıyor.
Sayfadaki tablo, istihdamın korona krizi gelmeden zaten krizde olduğunu gözler önüne seriyor.
Toplam istihdamda, geçen yılın kaybını da hesaba katarsak iki yılda 1.4 milyon kayıp var. 10 ve daha az kişinin çalıştığı mikro işletmelerde bu yılın kaybı 804 bin, iki yıllık kayıp 1.5 milyonu geçiyor. Bu işletmelerde ücretli çalışan sayısındaki yıllık düşüş 144 bin, iki yıllık düşüş 434 bin kişi. Kendi hesabına çalışan esnaflar ile aile işletmelerinde ücretsiz çalışanlardaki yıllık kayıp 647 bin, iki yıllık kayıp 1 milyon 69 bin.
Korona ile birlikte istihdam krizi katmerlenecek. İstihdam krizi derinleşirken yine en büyük darbeyi yiyen, istihdam krizini korona öncesinde de en şiddetli yaşayanlar, yani emekçiler, küçük esnaf ile küçük işletmeler olacak.