Böyle bir yönetmelik yok. Hazırlandığı filan da yok. Ama ihtiyacı var. Zira sözü edilen acı ilacın kime hangi dozda içirileceği, bu ilaçtan umulan faydanın akıbetini belirleyecek. Eğer gerekene ederi kadar uygulanmazsa, umulan fayda sağlanamaz, damağımızda ilacın acı tadı kalır.
Öncelikle acı ilacın terkibi önemli… Eğer bu bir eczanede satılan ilâç olsaydı, kesin yeşil reçeteli olurdu. Zira yanlış ellerde, yanlış dozlarda, yanlış hallerde çözeceğinden daha fazla sorun çıkarabilirdi yan etkileri…
Acı ilacın prospektüsüne bakıyoruz, yan etkileri belirtilmiş; zam, gelir azalması, kaynak aktarımına son, refah kaybı, kemer sıkma, kolay para kazandırmayan, baş ağrıtan, işsizliği arttıran ve sosyal gerilimi tırmandıran… Hele ki ilacın acı tadını, toplumun tüm kesimlerine eşit dağıtmadığınızda…
Etkin maddeleri; parasal sıkılaştırma, enflasyonla topyekûn kararlı mücadele, kolay para kazanmayı zorlaştırma ve zor para kazanmayı kolaylaştırma… Her türlü kaynak kullanımını verimli hale getirme… İsrafa son verme. İş, ilişki, iletişim ve bilgi süreçlerini aktif ve etkin yönetme…
İlacın aç karnına mı tok karnına mı içileceğine gelince… Belli ki aç karnına içilecek. Zaten sorun, karnımızın açlığı… Bu yüzden reformlardan önce ve mümkünse reformlar eşliğinde kullanılmalı. Aksi halde var olan sağlığı bozucu etkisi, kaçınılmaz olacaktır.
AÇ KARNINA REFORM EŞLİĞİNDE KULLANINIZ
Acı ilacın birincil bileşeni, kaynakları akılcı yönetmek ise bu ilacı hazırlayan, önce kendi üzerinde denemeli… Misal kamu bu ilacı denesin, israfını önleyebiliyorsa vatandaşın, sanayici, tüccar, esnaf çiftçi üzerinde uygulansın.
İnancım odur ki reform eşliğinde ve herkese, her kesime doğru dozda, adil ve imtiyazsız uygulanırsa, acı ilâç, ekonomimize sağlık kazandırabilir.