Bize lazım olan 20 mt derinliğinde kuyu. Zira su o derinlikte. Oysa bizim yaptığımız 1 mt derinliğinde 20 kuyu açmak… Suya ulaşamadığına mı yanarsın, emeğinin zayi olduğuna mı yoksa araziyi delik deşik ettiğine mi?
Anadolu Kaplanları; 90’lı yıllarda küçük ve orta ölçekli işletmeleri tanımladığım kavram… Bu yapı; çabuk doğan, tez kaybolan… Dinamik ama dayanıksız… İstihdam yaratma kabiliyeti yüksek… Kaybedecek şeyi az olduğundan gözü kara ve cesur profilin ifadesi…
Küçüklerin bu dinamizmi, onlara çıkarılan engellere rağmen Türkiye’yi krizlerden çıkardı, yeni zenginlik alanlarının oluşmasını sağladı. Bugün KOBİ dediğimiz kaplanları baş tacı etmeyen yok… Haklılar da…
Ancak o kadar da haklı değiliz artık… Zira 90’lı yıllarda bizi ekonomide üst iklimlere taşıyan bu yapı bugün, ayak bağı olmaktadır. Çünkü “ölçek” önem kazanmıştır. Çünkü “birlikte iş yapma” zorunlu hale gelmiştir.
KOBİ’lerin saplanıp kaldığı “az olsun benim olsun” anlayışı, orta gelir tuzağının zihin yapısıdır ve aşılmalıdır. Yazar dostum Şükrullah Dolu; “Aslan Kral Değildir” kitabında, “kral olan, aslanlardır” diyor.
Kaplan gözündeki aç bakış sayesinde yakaladığımız dinamik bugün, tek başına dolaşan kaplan örneğindeki gibi, başarıyı; “irice kedi” mertebesine indiriyor.
Şimdi, avını sürerken strateji geliştiren, birlikte davranan, işbölümü yapabilen aslanlar dönemidir.
Bir Serengeti sözü; “yemeğiniz sizden hızlı koşuyorsa, başınız beladadır” der. Bugün baş döndürücü hızla yol alan kriz sürecindeki dünyada, işbirliği kültürüne yatkın işletmeler hayatta kalabiliyor, gelişebiliyor.
Gerisi? Karmaşada yol almayı beceremeyenler dökülüyor. İşbirliği ve işbölümü, ölçek ekonomisi gücüne ulaşmanın yolu… Tek başına ancak yılların ardından ulaşabileceğin başarıyı, öne çekmenin yöntemi. Kaldı ki işler zaten o kadar karmaşık hale geldi ki rakibinle dahi birlikte davranıp ‘rekaber’ lik inşa etmelisin.