Nezih Demirkent'i kabri başında andık

İlkeli, tarafsız, objektif yayıncılığın yılmaz savunucusu Nezih Demirkent'i, O'nun okulunun takipçisi EKONOMİ gazetesi çalışanları olarak kabri başında andık. Törene EKONOMİ Gazetesi Yönetim Kurulu Başkanı Hakan Güldağ, Yayın Koordinatörü Vahap Munyar, Yayın Kurulu Başkanı Şeref Oğuz, Genel Yayın Yönetmeni Ömer Türkdönmez ile gazete çalışanları ve dostları katıldı. Demirkent'in yakın dostu, yol arkadaşı, EKONOMİ gazetesi köşe yazarı Rüştü Bozkurt, törende yaptığı konuşmada 'Hatırlama Kültürü' üzerine vurgu yaptı. Bozkurt'un konuşması şöyle:

"Hayat, insanın doğduğu andan sonsuz yolculuğuna çıktığı ana kadarki zaman kesitidir.

Yaşam, hayat içindeki iyi kötü, güzel çirkin, yararlı yararsız, değerli değersiz, anlamlı anlamsız bütün süreçlerin, yaşanmışlıkların toplamıdır.

Yaşamın doğasında, adını ister önder, ister öncü, dilerseniz rehber, kulağınıza hoş geliyorsa kutup, ne koyarsanız koyun bir seçkin insan vardır.

Seçkin insanlar, birlikte etkileşim içinde oldukları toplulukların ortak değeridir; onların kamusal bir yanları vardır; üretilmesine vesile oldukları değerler, kendileri için olduğu kadar başkaları için de yaşamı zenginleştirici ve kolaylaştırıcı etkiler yapar.

Nezih Demirkent bizim toplumumuzun çok önemli kırılma dönemlerinde öncülük rolünü etkin oynamış biriydi; o nedenle gazetecilik mesleğinde hepimizin ortak değeri oldu.

Nezih Demirkent’in 1981- 2001 yılları arasındaki çalışmalarının yakın tanıklarından biri olarak gördüklerimi, bildiklerimi ve duyduklarımı özet de olsa yazıya aktardım… Şimdi görev, aramızdan ayrılışından sonra olup bitenleri kanıta dayalı tartışmaya açmak, onun mirasına ne kadar değer katabildiğimizi belgeleme zamanıdır. Eğer bu görevi yerine getirebilirsek, herkesin eteğindeki taşı dökmesine ortam hazırlayabilirsek bize düşeni yapmış oluruz.

Toplumların gelişmesinde “hatırlama kültürü” önemli bir gelişme dinamiğidir. Bugün biz Nezih Demirkent’i aramızdan ayrılışının yıl dönümü nedeniyle hatırlıyor; ne yapmamız gerektiğini de kendimize hatırlatıyoruz.

Nezih Demirkent’i özlemle anıyorum… Bugün Cumartesi, sağ olsaydı, verimli Cumartesi toplantılarında, kendi aramızda ve başka dostlarla saatler süren tartışmalar yapıyor olurduk. Üstelik, birbirine muhtaç olmayan iki insanın ,zihni bağımsızlığa özen gösteren iki insanın kanıta dayalı değerlendirmelerinin sonucu yaşamı anlamlı kılma yolunda gereğini yapmış insanlar olarak evlerimize dönerdik.

Yerinde rahat uyu aziz dostum…Senin kim olduğundan çok, ne yaptığını sorguluyor; “hatırlama kültürü dinamiklerini” harekete geçiriyor; kattığın değerler ilham vermeye ve saygı uyandırmaya devam ediyor."